Στη διαδρομή μεταξύ Αγίου Κηρύκου και Φάρου, κάθε τόσο συναντά κανείς ωραίες παραλίες, άλλες μικρότερες, άλλες μεγαλύτερες, με μικρά βότσαλα, όπως Νεάλια, Ξυλοκερατέ, Ανεφάντης, κ.α.. Στα Νεάλια μπορείτε να πάτε και με τα πόδια ακολουθώντας το μονοπάτι που συνέδεε την αρχαία Λουτρόπολη (Θέρμαι) με την Ακρόπολή της (Καταφύγιον). Το αρχαίο μονοπάτι καθαρίστηκε πρόσφατα και συνδέει τα σημερινά Θέρμα με την τοποθεσία της αρχαίας Λουτρόπολης και την παραλία Νεάλια. Δε συνεχίζει μέχρι την αρχαία Ακρόπολη (σημερινό Καταφύγι), λόγω της διάνοιξης του παραλιακού δρόμου προς το Φάρο, που έγινε για την εξυπηρέτηση του Αεροδρομίου. Στο δρόμο αυτό, λίγο πριν το Φάρο, ξεπροβάλλει ένα μικρό ολόασπρο εκκλησάκι, η Παναγία του Κεραμέ, πάνω ακριβώς από μια ελκυστική αμμουδιά.

Αλλες παραλίες της Ικαρίας

Η Ικαρία φημίζεται για τις πανέμορφες παραλίες της, στη βόρεια πλευρά του νησιού (Κάμπος, Αρμενιστής, Νας), με την ψιλή άμμο και τα μεγάλα κύματα, που αναζητούν όσοι αγαπούν το σερφ. Κάποιες απ’ αυτές είναι οργανωμένες με beach bar, ξαπλώστρες, ομπρέλες και διάφορες δραστηριότητες. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στην κολύμβηση, όταν υπάρχουν μεγάλα κύματα, λόγω των ρευμάτων που έχει η θάλασσα στην περιοχή αυτή.

Ξακουστή για την άγρια ομορφιά της και τα γαλαζοπράσινα νερά της, η μικρή εξωτική παραλία Σεϋχέλλες βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της Ικαρίας, δίπλα στο πανέμορφο χωριό Μαγγανίτης.

Πολλές ακόμα παραλίες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, με λιγότερο ή περισσότερο κόσμο, ευκολότερα ή δυσκολότερα προσβάσιμες, μπορεί ν’ ανακαλύψει ο “ανήσυχος” επισκέπτης και να απολαύσει την καθάρια θάλασσα και τα κρυστάλλινα νερά της Ικαρίας.

Παραδοσιακά πανηγύρια

Στα Καριώτικα Πανηγύρια, θεσμός ιδιαίτερα ανεπτυγμένος στο νησί, με διονυσιακές αναφορές, ο κόσμος τρώει παραδοσιακό πανηγυρίσιο φαγητό, όπως “πρόθεση” (ζωμός κατσικίσιου κρέατος) και κατσίκι, κυρίως βραστό ή ψητό, πίνει εξαίρετο ντόπιο κόκκινο κρασί, τον “Πράμνειο Οίνο” του Ομήρου, και χορεύει σφιχταγκαλιασμένος κυκλικά τον Καριώτικο χορό με τους μαγικούς ήχους του βιολιού, της Ικαριώτικης λύρας ή της τσαμπουνοφυλάκας.

Εκτός τη “μυσταγωγία” που προσφέρουν τα γραφικά πανηγύρια της Ικαρίας, “ζεύκιν” (γλέντι, κέφι, χαρά) όπως θα έλεγαν οι Καριώτες, συγχρόνως αποτελούν και έναν ουσιαστικό τρόπο συγκέντρωσης χρημάτων (τα έσοδα του πανηγυριού), τα οποία χρησιμοποιούνται πάντοτε για κοινωφελείς σκοπούς του χωριού που διοργανώνει το πανηγύρι. Αυτός ήταν, και παραμένει, ένας κύριος τρόπος χρηματοδότησης βασικών έργων των χωριών της Ικαρίας (όπως τσιμεντόστρωση δρόμων, έργα ύδρευσης και άρδευσης, κατασκευή αίθουσας για πολιτιστικές εκδηλώσεις. κλπ) και ένας από τους βασικούς λόγους που τα πανηγύρια συνεχίζουν ακόμα ν’ αποτελούν ζωντανή παράδοση του νησιού που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά κι αγκαλιάζεται με την ίδια θέρμη απ’ όλες τις ηλικίες.